چند سلاح گرم مرگبار در بازی‌های رایانه‌ای

وقتی نام بازی‌های رایانه‌ای به میان بیاید، همه‌ از خشونت بی‌انتهای آن صحبت می‌کنند! از حق نگذریم، کشتار دشمنان با سلاح‌های متنوع بازی‌ها یکی از لذت بخش‌ترین تجارب زندگی ما قشر آسیب‌پذیر (خصوصا در برابر تغییرات نرخ ارز) «گیمر» است! هرچند دنیای بازی‌های رایانه‌ای از تیرهای نقطه‌ای بازی «کنترا» تا بمب‌های اتمی قابل حمل در سری Fallout راهی طولانی پیموده است، اما لذت به دست آوردن سلاحی جدید و آزمایش آن روی اولین دشمن نگون بختی که سر راه‌مان پدیدار می‌شود، هنوز هم مثل روز اول و دوران کودکی، ما را به‌وجد می‌آورد و هرگز تکراری نمی‌شود (مثل لذت خوردن کلوچه با نوشابه مشکی). در میان خیل عظیم بازی‌های رایانه‌ای برخی از این سلاح‌ها در کنار جذاب بودن آن چنان قدرتمند هستند که بازیکنان با دست یافتن به آنها، دیگر خدا را هم بندگی نمی‌کنند!

تک تیرانداز مگنوم (Counter-Strike)
تفنگ تک تیرانداز مگنوم (AWP) در بازی محبوب کانتر، پس از شخصیت سبز معروف مارول یعنی «هالک»، دومین چیز سبزرنگ مرگبار در کائنات است! این سلاح آن‌قدر قدرتمند است که اگر باد حرکت گلوله به انگشت کوچک پای دشمن بگیرد، وی در دم جان به جان آفرین تسلیم خواهد کرد! این کابوس کانتر بازها به حدی در برابر سایر سلاح‌های بازی قدرتمند ظاهر شده که بازیکنان با شنیدن صدای غرش شلیک آن در مپ‌ها، ناخودآگاه در پشت مانیتور و در دنیای واقعی سر خود را پایین می‌آورند! بزرگان گیم‌نت نشین کانتر با این سلاح به چنان مرتبتی رسیده بودند که در مپ Dust 2 از لای درز در پایگاه پلیس‌ها، لشکری از تروریست‌های مادر مرده را که بی‌خبر از احوال عالم مشغول خرید سلاح بودند، یک‌به‌یک پرپر می‌کردند! خلاصه این سلاح در یک بازی واقع گرایانه مثل کانتر، اشک دشمنان را در می‌آورد.

Bullseye (Resistance)
در کمتر بازی این امکان برای شما وجود دارد که هم انقلابی باشید، هم گولاخ و هم دشمن آدم‌های فضایی! مجموعه‌ بازی «مقاومت» یا Resistance یکی از چنین عناوینی است که در کنار مبارزات پرهیجان و داستانی جالب، مجموعه‌ای متنوع از سلاح‌ها را در اختیار بازیکنان قرار می‌دهد. مسلسل «خال» یا همان Bullseye یکی از سلاح‌های معمول، اما جذاب از سری یاد شده است. این مسلسل در کنار استفاده‌ی معمول برای به رگبار بستن دشمنان، این توانایی را دارد تا با علامت‌گذاری آنها، بدون نیاز به نشانه‌گیری و از پس هر گونه مخفی‌گاهی، هیولاهای بازی را از پا در بیاورد. هرچند که این تفنگ آسیب خارق‌العاده و زیادی به دشمن وارد نمی‌کند، اما به دلیل انعطاف بالا و روش‌های خلاقانه‌ای که برای از پا در آوردن دشمنان در اختیار بازیکن قرار می‌دهد، نزد طرفداران این سری بسیار محبوب است. شما بفرمایید که یک گیمر با داشتن گلوله‌هایی که خودشان هدف را پیدا کرده و بر وجود آن فرود می‌آیند، چه چیز دیگری از خدا می‌خواهد؟

IM-822 (Dead Space)
مجموعه‌ی «هوای مرده» (Dead Space) تنها عنوانی بود که توانست سبک مبارزات Resident Evil 4 را یک پله ارتقاع دهد. با محبوب شدن بازی یاد شده، شرکت‌های مختلف شروع به کپی کردن ایده‌ی دوربین روی شانه و استفاده از لیزر تفنگ به عنوان نشانه کردند، اما هوای مرده با بازیکنان کاری کرد که هرگز ۳ نقطه‌ی آبی رنگ پلاسما کاتر از یادشان فراموش نشود. سلاح‌های این مجموعه هرگز آن‌قدر قدرتمند نبودند که در دست گرفتن آنها بتواند آرامش را بر قلب بازیکنان حاکم کند، اما یکی از سلاح‌های واقعا قدرتمند این عنوان، برادر بزرگ‌تر پلاسما کاتر یعنی IM-822 ملقب به لاین گان بود. این سلاح مکانیزمی شبیه به سلاح اولیه بازی داشت، با این تفاوت که دهانه‌ی بزرگ‌تر آن تقریبا ۳ برابر پلاسما کاتر بود و به راحتی دستان و پاهای دشمن را از بدن جدا می‌کرد. در کنار طول و عرض وسیع، حالت دوم شلیک این اسلحه هم از عوامل مهم افزایش علاقه‌ی بازیکنان به آن بود. این سلاح می‌توانست نارنجکی زمان دار پرتاب کند که پس از چند ثانیه منفجر شده و مجموعه‌ای از لیزر را در تمامی جهات شلیک کند! وجود این دو قابلیت در بازی که هدف آن قطع دست و پای دشمنان است، یعنی چیزی مثل پیتزای قورمه سبزی: بهینه، دوست داشتنی و مدرن!

چکش سپیده دم (Gears Of War)
رویای داشتن یک اره برقی که بتواند تیر هم شلیک کند، از زمان خلق اولین قسمت DOOM در ذهن تمام طرفداران سبک تیراندازی جا خوش کرده بود. این رویا نهایتا پس از قریب به ۱۰ سال با ساخته شدن سری «چرخ دنده‌های جنگ» به واقعیت پیوست و چشم بازیکنان به جمال «لنسر» روشن شد. این مجموعه سلاح‌های مختلفی را به بازیکنان معرفی کرد که با استفاده از آنها و مکانیک پناه گرفتن بازی، لشکر لوکست‌ها را از پا در می‌آوردیم. اما یک سلاح در این مجموعه بود که در اختیار داشتن آن شما را از پناه گرفتن بی‌نیاز می‌کرد: «چکش سپیده دم» (Hammer Of Dawn)! این سلاح یک نقطه را علامت‌گذاری می‌کرد تا سیستم ماهواره‌ای پیشرفته‌ی درون بازی با استفاده از مجموعه‌ای از لیزرهای مرگبار آن را بمباران کند. هرچند که این سلاح در ابتدا به عنوان یک عامل بازدارنده‌ی سیاسی ساخته شد، اما با قیام لوکست‌ها دیگر کار از مذاکره گذشته بود و گزینه‌های زیر میز هم باید به روی میز منتقل می‌شدند!

مگنوم (Resident Evil)
در ایران واژه‌ی «مگنوم» برای عموم به «بستنی چوبی عظیم، گران و بسیار خوشمزه‌ی کاکائویی» ترجمه می‌شود که ما در دوران کودکی هرگاه خیلی پسر خوبی بودیم، می‌توانستیم از لذت وجودش بهرمند شویم. اما برای گیمرها مگنوم یعنی «اسلحه‌ی کمری خفن، کمیاب و مرگبار که کله زامبی‌ها را به املت گوجه فرنگی تبدیل می‌کند»! در واقع، قسمت‌های اولیه‌ی مجموعه‌ی «شیطان مجسم» یا همان Resident Evil کلا به دو بخش تقسیم می‌شد: قبل از به‌دست آوردن مگنوم که دوران سگ لرز، ترس و تکرر ادرار بازیکنان بود؛ و بعد از یافتن مگنوم که دوران شکوه و عظمت گیمری و تبدیل نوب به ترمیناتور تلقی می‌شد! یک تیر از این اسلحه‌ی کمری برای از پا در آوردن هر نوع جانور غیر «غول آخر» بازی اویل کفایت می‌کرد! به جرات می‌توان تماشای انفجار کله‌ی زامبی‌ها پس از شلیک مگنوم را یکی از آرامش بخش‌ترین صحنه‌های تاریخ بازی‌های رایانه‌ای نامید!

اره برقی (Far Cry 4)
شاید شخصیت «وَس» و شباهت وی به جوکر باعث محبوبیت شدید سری فارکرای شد. شاید هم جهان باز و مرگبار آن بود که توانست بازیکنان را از هر قشر و با هر سلیقه‌ای پای این عنوان بنشاند. به هر حال، مجموعه‌ی فارکرای در کنار هموار کردن راه برای ساخت عناوینی مثل سری Crysis، به یکی از سری‌های جذاب بازی‌های رایانه‌ای تبدیل شده که تقریبا هر گیمری حداقل یک نسخه از آن را تجربه کرده است. در کنار مجموعه‌ی عظیم سلاح‌های عجیب و غریب این عنوان، مسلسل Buzzsaw یا «اره برقی» در قسمت چهارم این مجموعه را می‌توان یکی از بهترین تفنگ‌های کهکشان راه شیری دانست! این سلاح که در واقع یک مسلسل سنگین MG42 دست‌ساز است، می‌تواند با شلیک تنها چند تیر، هر جنبنده‌ای را نقش زمین کند: از فیل و کرگدن‌های هیمالیایی گرفته تا هلیکوپترهای جنگی پاگان مین! قدرت شگفت انگیز این سلاح در کنار دوربین کوچک روی آن و خشاب ۵۰۰ گلوله‌ای، تنها پاسخ منطقی به یکی از بزرگ‌ترین سؤال‌های بشریت است: «آرنولد» و «رمبو» چگونه یک تنه و با یک خشاب، یک لشکر دشمن را از پا در می‌آورند!